دوربین های آنالوگ برای انتقال تصویر از سیستم مشابه ارسال و دریافت تصاویر تلویزیونی بر روی کابل های هم محور یا کواکسیال (Coaxial) استفاده می کنند که هر دوربین آنالوگ می تواند با اتصال مستقیم تصاویر را به تلویزیون منتقل نماید (مانند دوربین های فیلم برداری معمولی). دوربین های آنالوگ برای تامین برق مورد نیاز خود به یک منبع تغذیه احتیاج دارند که عموما در کنار دوربین و یا دستگاه ضبط (DVR) نصب شده و از طریق کابل مخصوص، جریان برق را به سمت دوربین هدایت می نماید.
دوربین دیجیتال (IP Camera):
دوربین های IP ، با ساختاری مشابه با دوربین های آنالوگ، تصاویر را به داده های دیجیتال تبدیل نموده و از طریق کابل شبکه داده ها را منتقل نموده و همچنین برق مورد نیاز خود را از منبع تغذیه ای (PoE – Power Over Ethernet) که در انتهای کابل قرار دارد تامین می نماید. کابل شبکه مورد استفاده برای دوربین های IP ، همان کابل های رایج ۴ زوج (CAT5, CAT6,..) است که در شبکه های کابلی به وفور مورد استفاده قرار می گیرند.
دوربین های IP مانند کامپیوتر ها از طریق سوییچ داخل شبکه محلی شده و داده های تصاویر را به یک سرور مرکزی منتقل می نمایند. نرم افزاری که روی سرور نصب شده (NVR) وظیفه ضبط تصاویر را بر عهده دارد. شایان ذکر است که تصاویر هر دوربین هم از طریق صفحه وبی که هر دوربین در اختیار کاربر قرار می دهد قابل مشاهده است.
دوربین های IP معمولا در محیط هایی که شبکه کامپیوتری وجود دارد و یا محیط هایی که فاصله بین دوربین و اتاق کنترل بسیار زیاد است مورد استفاده قرار می گیرد. در فواصل طولانی به جای کابل کشی مستقیم از لینک وایرلس (Wireless Link) برای انتقال داده های دوربین استفاده می شود.
ساختار دوربین ها:
بخش های اصلی یک دوربین عبارتند از:
بدنه دوربین: شامل سنسور، بورد اصلی، کانکتور، بورد تغذیه (این قسمت ها، بخش الکترونیکی دوربین را تشکیل می دهند)
لنز دوربین: لنز عادی یا لنز زوم، پیچ های تنظیم زوم و فوکوس (همه ی دوربین ها شامل لنز زوم و فوکوس قابل تنظیم نیستند و بسته به نوع و مدل متفاوتند)
پایه نگهدارنده: پایه فلزی یا پلاستیکی قابل تنظیم جهت اتصال دوربین به دیوار یا سقف
در تصویر بالاجزاء یک نمونه از دوربین های گلوله ای شکل (Bullet Camera) را مشاهده می کنید.
